Volkspark
Ondernemersgeslacht in de 19e en 20e eeuw te Zaandam.
Jan Carel van Wessem (Tiel, 14 maart 1799- Zaandam, 18 juni 1864), zoon van de Tielse koopman Adrianus van Wessem en Jenneke van de Heuvel, gehuwd met Maartje Corver (1801-1884), dochter van Cornelis Corver en Aaltje Ebmeijer. J.C. was raadslid en wethouder van Zaandam van 21 maart 1847 tot 18 juni 1864, houthandelaar en oliefabrikant, hij werkte met. Bron Beeldbank Gemeentearchief Zaanstad
Park in Zaandam-West, tussen de Provincialewegplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigProvincialeweg (N203)
Belangrijke doorgangsweg door de Zaanstreek, die van Limmen tot het Noordzeekanaal, over het grondgebied van Krommenie, Wormerveer, Zaandijk, Koog aan de Zaan en Zaandam tot aan de Hempont loopt.
De weg, die tussen 1932 en 1934 geopend werd, zorgde mede voor het verdwijnen van het dorpse isolement. De weg werd, zoals de naam aangeeft, aangelegd op initiatief van de provincie Noord-Holland. Het toenemende wegverkeer had niet genoeg aan de bestaande verbindingen. Door de g… en de Vaartplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVaart, De
Gegraven vaarweg in westelijk Zaandam, evenwijdig aan de Zaan. De Vaart had een lengte van meer dan 2 km en liep van de voormalige Jaap Haversluis in de Hogendijk in noordelijke richting door tot de Mallegatsloot op de grens van Zaandam en Koog.
Het vaarwater was onder meer van belang voor houttransport naar bijvoorbeeld de houthandels, westelijk van de naar het park vernoemde Parkstraat. In 1889 schonk houthandelaar Cornelis Corver van Wessemplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigWessem, Corver van
Ondernemersgeslacht in de 19e en 20e eeuw te Zaandam.
Jan Carel van Wessem (Tiel, 14 maart 1799- Zaandam, 18 juni 1864), zoon van de Tielse koopman Adrianus van Wessem en Jenneke van de Heuvel, gehuwd met Maartje Corver (1801-1884), dochter van Cornelis Corver en Aaltje Ebmeijer. J.C. was raadslid en wethouder van Zaandam van 21 maart 1847 tot 18 juni 1864, houthandelaar en oliefabrikant, hij werkte met (1826-1897) het Volkspark vanwege de viering van zijn 40-jarig huwelijk.
Hij werd zelf verantwoordelijk voor de kosten van het onderhoud.
Het park werd aangelegd op 'het Starven' of 'Starreven', een weiland, één hectare groot, gelegen aan het Noorder Kerkpad. Het werd in de Engelse landschapsstijl aangelegd naar ontwerp van de heren Hendrik Bernardus Stephan uit Koog aan de Zaan en Johan Herman Eilmann uit Zaandam.
Het park is van twee kanten te bereiken, van de Provincialeweg en van het Noorderkerkpad. Het is ongeveer een hectare groot en fraai aangelegd met slingerpaden en bloemperken, ruim voorzien van bloemen en planten. Aan de noordoostkant is een met rasterwerk afgesloten vijver, waarin verschillende vissoorten bijeengebracht zijn en waarover drie verschillende bruggen zijn gelegd. Op één van deze bruggen heeft men een fraai uitzicht op een rotsgroep met waterplanten en springfonteinen.
Zaandammer Johannes Westenberg ontwierp een door de 'Commissie voor het Blijvend Aandenken' bekroonde drinkfontein als antwoord op een uitgeschreven prijsvraag. De drinkfontein in de nabijheid van de vijver die door de ingezetenen ter ere van de gever van het park is opgericht, heeft de vorm van een witte zandstenen kolom met opschrift, en waarboven een metalen vaas met bloemplant prijkt. Steenhouwer Charles Joseph Boucher uit Koog aan de Zaan ontwierp het.
Op de avond van de opening werd in het park een muziekuitvoering gegeven door het gezelschap Harmonie, onder leiding van de heer Jan Hooft, die voor deze gelegenheid een feestmars componeerde.
De Commissie van Beheer van het park bepaalde al snel, nadat er op de eerste dag vernielingen waren aangericht, dat het park uitsluitend toegankelijk zou zijn tussen half zeven 's morgens en tien uur 's avonds. De zomermaanden van 1891 werden, op initiatief van de pachter van het paviljoen op het terrein, aangewend om concerten te geven. In het park verrees een paviljoen dat gelegenheid gaf om activiteiten te ontwikkelen.
Het paviljoen vertoont de wapenschilden van Zaandam en van de Heer Corver van Wessem. Het gebouw is geheel van hout in keur van soorten, tevens als herinnering aan de industrie, waarin de Heer Corver van Wessem en zijn familie steeds een ereplaats hebben ingenomen. De zaal zelf bevat aan de wand de namen van een aantal beroemde Zaandammers van vroeger en later tijd, als: de geschiedschrijvers Hendrick Soeteboom, Adriaan Loosjes en Jacob Honig Jansz. jr, de uitvinder van de houtzaagmolens Cornelis Cornelisz van Uitgeest, de scheepsbouwmeester Hendrik Kardinaal, naast Czaar Peter de Grooteplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigCzaar Peter de Grote
Czaar Peter, Peter I Aleksejevitsj de Grote (1672-1725) Czaar sedert 1682 en 'alrussisch keizer` vanaf 1721 uit het Huis Romanov, die in 1697 een week in de Zaanstreek verbleef en nadien de streek enige malen kort bezocht. Rond verblijf en bezoeken, waarvan het belang altijd zwaar is overschat, hebben zich de nodige legendes gevormd. Het, de fabrikanten Nicolaas Calff en Adriaan Roggeplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigRogge, Adriaan Jansz
Zaandam, 3 mei 1732 - Zaandam, 22 juli 1816
Vooraanstaand koopman te Zaandam, touwslager, papiermaker, zeehandelaar. Zie ook: geslacht Rogge.
Adriaan Rogge, de oudste zoon van Jan Lijnstz Rogge en Engeltje Adr.d. van Wimmenum, werd in 1759 directeur van de, de kunstschilder Anton Mauveplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigMauve, Anton
(Zaandam, 18 september 1838 – Arnhem, 5 februari 1888)
Beeldend kunstenaar, schilder, aquarellist en etser, zoon van de doopsgezinde predikant Willem Carel Mauve (1803-1869) en Elisabeth Margaretha Hirschig (1805-1876), een nicht van Antonius Hirschig, grootvader van Anton Hirschig, die de laatste dagen van alsmede Jacob Rekplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigOproeren
Als oproer wordt hier beschouwd elke beweging tegen het openbaar gezag die gepaard gaat met ordeverstoring en verzet tegen de overheid. De meeste oproeren in de Zaanstreek duurden kort en betroffen slechts kleine groepen opstandigen. Hierdoor voldoen ze slechts in beperkte mate aan de bovenstaande definitie. Er zijn in deze zin sinds het begin van de 15e eeuw twaalf oproeren geweest. Enkele daarvan zijn als apart trefwoord behandeld, te weten het, die in 1813 wegens verzet tegen de Franse overheid gefusilleerd werd.
In 1938 waren er plannen om een molencomplex te maken op het park. De aan de ZVVV geschonken molen het Pinkplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigPink, het
Oliemolen te Koog, in eigendom van Vereniging de Zaansche Molen. De windbrief werd gegeven in oktober 1620. Hij werd gebouwd als wipmolen; in 1751 werd deze vervangen door een achtkante bovenkruier. Oorspronkelijk had deze een met hout beklede kap, deze werd vervangen door rietbedekking nadat de molen in maart 1876 door storm zwaar was beschadigd. In november 1903 werd de molen opnieuw door storm beschadigd. uit Koog aan de Zaan zou daarbij in het park worden opgebouwd. Hierbij zouden werklozen worden ingezet. Vanwege grote moeilijkheden zag men in september 1939 af van het plan.
Eind 1939 probeerde men de eveneens in verval geraakte, uit 1680 stammende bovenkruier Het Jonge Schaap, een houtzaagmolen in het Westzijderveldplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigWestzijderveld
Historische naam voor het onbebouwde deel van de polder Westzaan, tussen de bebouwing van, in het westen Westzaan en in het oosten Zaandam, Koog, Zaandijk en Wormerveer. Door de aanleg van de woonwijken Houtveld, Houtwerf, Westerwatering, Westerkoog en Rooswijk, en het bedrijvengebied ter hoogte van de Provincialeweg en de Stationsstraat naar het park te halen. Echter, door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog en een gebrek aan materialen ging ook dit niet door.
Op 13 januari 1941 besloot de Zaandamse gemeenteraad tot sloop van het paviljoen. De Amsterdamse firma Gebroeders Koek, aannemers van sloop- en grondwerk, kreeg de voorkeur tegen een betaling van 4275 gulden. De vrijgekomen grond werd ingericht als speelgelegenheid voor kinderen.
Gedurende de vijf oorlogsjaren werd door velen de zaag noodgedwongen in de bomen gezet en werd het hout in kachels opgestookt. Eén van de bekendste was de magnolia of in de volksmond genoemde tulpenboom, in 1940 verplaatst vanuit de tuin van de aan de Westzijde gelegen Kamer van Koophandel naar het Volkspark. Hoewel de zestig jaar oude boom met veel zorg in speciale aarde werd aangebracht overleefde dit sieraad de koude hongerwinter niet.
De in 1926 vervangen muziektent raakte tijdens de Tweede Wereldoorlog in onbruik en werd in 1946 gesloopt. De brug over de vijver verdween in 1975 en het park is aanmerkelijk kleiner geworden. Er waren zelfs plannen het park te sluiten. Acties wisten dit tegen te houden met een beroep op de schenkingsacte uit 1889 waarin staat te lezen: “Aan dit park mag nimmer eene andere bestemming gegeven worden.”
Vanaf 2000 is het park gerenoveerd en zijn enkele objecten weer teruggeplaatst, zoals de toegangspoort, het hekwerk en de brug. Ook de nieuwe beplanting is zoveel mogelijk in overeenstemming met het originele beplantingsschema. Er zijn verscheidene beelden en sculpturen in het park geplaatst.