Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
| Beide kanten vorige revisie Vorige revisie Volgende revisie | Vorige revisie | ||
|
beschuitbakkerij [2017/02/12 22:44] zaanlander |
beschuitbakkerij [2020/09/07 12:07] (huidige) |
||
|---|---|---|---|
| Regel 18: | Regel 18: | ||
| Aangezien de dorpen in 1614 ongeveer 660 huizen telden, is het duidelijk dat een hoog percentage van de inwoners bij de beschuitnijverheid betrokken was. Voor het opzetten van een bakkerij was geen groot bedrag nodig. In 1629 noemde een notaris-protocol het bedrag van 250 gulden 'omme de backerije daermeede te beginnen' | Aangezien de dorpen in 1614 ongeveer 660 huizen telden, is het duidelijk dat een hoog percentage van de inwoners bij de beschuitnijverheid betrokken was. Voor het opzetten van een bakkerij was geen groot bedrag nodig. In 1629 noemde een notaris-protocol het bedrag van 250 gulden 'omme de backerije daermeede te beginnen' | ||
| - | De gezamenlijke productie van de bakkers is niet vast te stellen. Per bedrijfje werden jaarlijks misschien 500 à 600 zakken tarwemeel verwerkt. De ovens waren klein en van een primitief type, zoals in die tijd gebruikelijk. Ze werden echter voor één product benut, en dat een aantal malen per dag en zes dagen per week. Ze mochten gestookt worden van 's nachts 12 tot de volgende avond 6 uur, dat is dus 18 uur per etmaal. In de periode dat de walvisvaarders uitvoeren mocht een aantal bakkers volledig continu doorwerken. Verder werd er wel degelijk op zondag gebakken in verband met de maandagse beschuitmarkten in Amsterdam. Zo moet er dag in dag uit en jaar na jaar een grote hoeveelheid beschuit geproduceerd zijn. Zoveel dat volgens [[honig2|Jacob Honig]] 26 molens ternauwernood het benodigde meel konden malen, zoveel ook dat er wekelijks 80 ventschepen mee op Amsterdam voeren. | + | De gezamenlijke productie van de bakkers is niet vast te stellen. Per bedrijfje werden jaarlijks misschien 500 à 600 zakken tarwemeel verwerkt. De ovens waren klein en van een primitief type, zoals in die tijd gebruikelijk. Ze werden echter voor één product benut, en dat een aantal malen per dag en zes dagen per week. Ze mochten gestookt worden van 's nachts 12 tot de volgende avond 6 uur, dat is dus 18 uur per etmaal. In de periode dat de walvisvaarders uitvoeren mocht een aantal bakkers volledig continu doorwerken. Verder werd er wel degelijk op zondag gebakken in verband met de maandagse beschuitmarkten in Amsterdam. Zo moet er dag in dag uit en jaar na jaar een grote hoeveelheid beschuit geproduceerd zijn. Zoveel dat volgens [[honig_jacob_janszoon_jr|Jacob Honig]] 26 molens ternauwernood het benodigde meel konden malen, zoveel ook dat er wekelijks 80 ventschepen mee op Amsterdam voeren. |
| ==== Toeleveranciers e.d. ==== | ==== Toeleveranciers e.d. ==== | ||
| Regel 42: | Regel 42: | ||
| Dat er toch zo'n grote afname was, hing samen met de vrij regelmatig optredende schaarste aan graan, dus ook aan brood, waardoor sterke prijsschommelingen optraden. De verduurzaamde beschuiten kwamen in tijden van schaarste goed van pas. Aangenomen mag ook wel worden dat het Wormer of Jisper product goedkoper was dan het bakkersbrood, | Dat er toch zo'n grote afname was, hing samen met de vrij regelmatig optredende schaarste aan graan, dus ook aan brood, waardoor sterke prijsschommelingen optraden. De verduurzaamde beschuiten kwamen in tijden van schaarste goed van pas. Aangenomen mag ook wel worden dat het Wormer of Jisper product goedkoper was dan het bakkersbrood, | ||
| - | De kwaliteitseisen zijn in de loop van vooral onze eeuw sterk gewijzigd. We mogen bedenken dat men vroeger de schimmel van het brood veegde om het vervolgens zonder tegenzin te eten. Naast de gewone scheepsbeschuit uit Wormer en Jisp is er in de 18e eeuw, misschien ook al daarvoor, een meer verfijnde kwaliteit van uitsluitend tarwemeel gebakken. Op deze soort doelde [[honig1|G.J. Honig]] toen hij vermeldde dat de Wormer beschuit soms aan hoogwaardigheidsbekleders cadeau werd gedaan. Misschien had hij gelijk dat deze in hoofdzaak met de hedendaagse beschuiten overeen komen. | + | De kwaliteitseisen zijn in de loop van vooral onze eeuw sterk gewijzigd. We mogen bedenken dat men vroeger de schimmel van het brood veegde om het vervolgens zonder tegenzin te eten. Naast de gewone scheepsbeschuit uit Wormer en Jisp is er in de 18e eeuw, misschien ook al daarvoor, een meer verfijnde kwaliteit van uitsluitend tarwemeel gebakken. Op deze soort doelde [[honig_gerrit_jan|G.J. Honig]] toen hij vermeldde dat de Wormer beschuit soms aan hoogwaardigheidsbekleders cadeau werd gedaan. Misschien had hij gelijk dat deze in hoofdzaak met de hedendaagse beschuiten overeen komen. |
| ===De afnemers=== | ===De afnemers=== | ||