==== Germeraad, Tom ====

Holwerd, 22 september 1932 - Zaandam, 19 november 1996

[{{:germeraad.png?200 |//Tom Germeraad in 1991//}}]Thomas (Tom) Germeraad, CDA-wethouder van Zaanstad vanaf 1986, voor die tijd directeur van Scholengemeenschap Cor Kakes te Zaandam en secretaris van het Convent van directies van scholengemeenschappen. Tom Germeraad kwam, na in verschillende plaatsen in het onderwijs te hebben gewerkt, naar de Zaanstreek, toen hij werd benoemd tot directeur van de Christelijke LTS Cor Kakes, die in die periode nog in oprichting was. In 1986 werd hij wethouder Milieubeheer, sociale werkvoorziening, voorlichting en woonruimteverdeling van Zaanstad. 

Germeraad was een pleitbezorger voor het Lager Technisch onderwijs, zo bleek uit [[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010818132:mpeg21:a0188|een reactie in Dagblad Trouw]] op 7 januari 1969. Hij bekleedde verscheidene bestuursfuncties, onder andere bij de Nederlandse Onderwijs Televisie, het Nederlands Genootschap tot Opleiding van Leerkrachten bij het Beroepsonderwijs, het Convent van Scholengemeenschappen LBO, en de Unie School en Evangelie. Hij was mede-auteur van een aantal publicaties. Van Elektriciteitsleer voor het Technisch Onderwijs verschenen 1964 tot 1989 22 drukken.

Tom Germeraad sprak in 1978, bij het [[http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010620961:mpeg21:a0359|eeuwfeest]] 'School en Evangelie' in Leeuwarden over de vervlakking die het christelijk onderwijs bedreigt: „Het gevaar dat het christelijk onderwijs in Nederland bedreigt, heet: vervlakking. We moeten ons goed realiseren dat steeds meer ouders de school voor hun kinderen kiezen die lekker dichtbij is. Als dat dan een christelijke school is, dan is dat mooi meegenomen. Slechter zullen de kinderen er niet van worden, redeneert men dan. Die waarschuwende woorden liet Tom Germeraad uit Zaandam gisteravond in de Adelaarkerk horen tijdens een feestelijke bijeenkomst van de honderdjarige Unie School en Evangelie. „Dit jubileum is een feest, maar het is ook een opdracht", zei Germeraad, werkzaam in het onderwijs en nauw betrokken bij het werk van de jubilerende Unie. 

Het eeuwfeest van de Unie werd najaar 1978 gevierd met ruim dertig regionale avonden die allemaal ongeveer hetzelfde programma hadden. Inclusief films die te zien waren gingen over een opvangcentrum van het Leger des Heils voor straatzwervertjes in Brazilië en een christelijke school in Argentinië waar gezonde en lichamelijk gehandicapte kinderen in dezelfde klas zitten. 

Met deze films en de bekende Unie-kollekte wilden de organisatoren van het eeuwfeest benadrukken dat zelfgenoegzaamheid in Nederland over het eigen christelijk onderwijs niet op zijn plaats is. „Er zijn", zo vertelde Germeraad, „nog zoveel landen waar het christelijk onderwijs slechts met moeite op gang kan komen". Hij noemde het voorbeeld van Indonesië waar van de zeshonderd technische scholen slechts twintig de beschikking hebben over elementaire dingen als gereedschap en werkmateriaal. 

Toch waarschuwde Germeraad voor een houding van: wij hebben het hier zo goed en zij daar zo slecht. Ook het christelijk onderwijs in Nederland kampt met grote problemen. Behalve het reeds genoemde gebrek aan motivatie bij de ouders, is dat bijvoorbeeld ook het ontbreken van leerkrachten die nadrukkelijk willen kiezen voor christelijk onderwijs. Wat dat betreft kan de Derde Wereld ons misschien wel leren wat geloof en inzet is, zei Germeraad. Aan het slot van zijn toespraak riep Germeraad de kerken op meer aandacht te hebben voor het onderwijs. „In hoeveel plaatselijke gemeenten is dit jaar gebeden bij de start van de scholen?", vroeg hij zich af. 

Onder de aanwezigen ook Hendrik Algra, een 'veteraan van het christelijk onderwijs'. Hij zei verheugd te zijn dat de zaak van het christelijk onderwijs de laatste jaren weer zo enthousiast is opgepakt, nadat er een tijdlang sprake was van verstarring. 

In 1986 wekte het beroepsonderwijs een negatieve indruk op. Een landelijke actie moest het beeld bij publiek en politici opvijzelen. Germeraad sprak lang met verslaggever Han van Gessel van de Volkskrant. Op 18 april 1986  verscheen een interview met Germeraad onder de titel [[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010878756:mpeg21:a0199|Lager beroepsonderwijs is meer dan een prullenbak.]] 

Wethouder Germeraad kwam in 1989 [[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010827964:mpeg21:a0082|onder druk te staan]] van met name scholieren die protest aantekenden tegen de stort van uit Nederland afkomstige afgedankte batterijen in de DDR. Zij spraken de wens uit dat Nederland zelf naar verwerkingsmethoden van de batterijen ging zoeken.  

In 1990 fungeerde wethouder Germeraad als voorzitter van Afvalverwijderingsbedrijf IJmond Zaanstad (AIJZ). Na de 'vondst' van behoorlijke hoeveelheden [[dioxine|dioxine]], afkomstig van de afvalverbrandingsinstallatie in Zaandam stond [[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010559298:mpeg21:a0087|sluiting van deze vuilverbrandingsoven]] landelijk ter discussie.

Bibliografie:
[[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010822233:mpeg21:a0141|Christelijk onderwijs en beroepsvorming, cahier voor het christelijk onderwijs.]] Th. Germeraad e.a. uitg. Kok. Kampen 186 blz


{{tag>wethouder raadslid CDA onderwijzer LTS}}