Jonge en nog niet geheel officiële (?) tak van wetenschap ter bestudering en bewaring van het industriële erfgoed. In Engeland bestond al ruim vóór de Tweede Wereldoorlog belangstelling voor de bewaard gebleven (roerende en onroerende) zaken die in verband staan met de industriële ontwikkeling. In ons land kwam die interesse pas in de jaren '70 van de 20e eeuw op gang. Zo ontstond de Stichting Industriële Archeologie in Nederland en werd vijf jaar later (1984) de Federatie Industrieel Erfgoed Nederland opgericht. Gestreefd wordt naar het behoud c.q. de restauratie van markante gebouwen. Daarbij wordt bijvoorbeeld ook aan watertorens gedacht. Voorts houdt men zich bezig met het bewaren van gebruikte werktuigen en apparatuur, met documentatie, het veilig stellen van bedrijfsarchieven, de bestudering van werkarchieven enz.
In de Zaanstreek ontstond in 1981 de werkgroep Industriële Archeologie (opgericht door Jur Kingma, Jurplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigKingma, Jur

(Wormer, 1948)

Drs. Jurjen Kingma, publicist op het gebied van de industriële archeologie, in 1981 mede-oprichter van de Vereniging tot Behoud van van Bedrijf en Techniek Zaanstreek (MBTZ).

Jur Kingma was vanaf 1976 tot en met 1 oktober 2008 huisarts in het Brabantse Uden, maar bleef betrokken bij de Zaanstreek. Hij schreef als bestuurslid van de MBTZ een tiental artikelen voor de Nieuwsbrief van deze vereniging. Vanaf 1989 is hij redacteur van het in dat jaar opgerichte lokale … en Guus Tiesinga). Het werd de eerste regionale behoudsorganisatie van deze aard in Nederland. Zie: Monumenten van bedrijf en techniekplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigMonumenten van bedrijf en techniek Zaanstreek, Vereniging tot behoud van

De vereniging MBTZ werd opgericht in 1981 met als doel het behouden van (industriële) gebouwen en machines, of indien dat niet mogelijk was, het vastleggen van zoveel mogelijk gegevens daarover..