Houthandel te Zaandam, bij Zaankanters beter bekend als `nv Houthandel v/h William Pont`, van welk bedrijf Pont-Meijer de voortzetting is. De in 1806 geboren William Pont richtte samen met Jacob Boot in 1828 te Edam de firma Jacob Boot & Comp. op. De 22-jarige Pont bracht een van zijn grootvader verkregen erfenis in. Zijn invloed in de nog kleine onderneming groeide geleidelijk, getuige enkele naamswijzigingen: van Jacob Boot & Comp, naar Firma Boot en Pont, vervolgens Pont & Boot en tenslotte Firma William Pont ( 1844). Edam bood met zijn kleine zeehaven goede mogelijkheden voor rechtstreekse houtimport uit Rusland en de Scandinavische landen. Toen de schepen groter werden (stoomvaart), bood de Edamse haven echter geen mogelijkheden tot verdere expansie van de inmiddels gegroeide houthandel. De aanleg van het Noordzeekanaal (gereed in 1876) deed de Firma William Pont besluiten te verhuizen. De doorgraving van het Kattegat (1883) deed in Zaandam het Eiland, het ontstaan en bood een ideale vestigingsplaats aan diep vaarwater. De Zaandamse haven werd in 1885 door het graven van Zijkanaal G. toegankelijk. Frederik Hen drik Pont. zoon van William en opvolgend eigenaar van de houthandel bracht de firma over naar het Eiland, een verhuizing die in 1888 was voltooid. De onderneming groeide daarna snel. Enkele jaren vóór de Eerste Wereldoorlog volgde omzetting tot “nv Houthandel v/h William Pont`, bij welke gelegenheid het internationale vakblad “The Timber Trade” schreef: “De bekende Hollandse houtimporteur is bijna de grootste van de wereld.' William Pont voer toen al met een eigen rederij, met zeeschepen op voornamelijk Rusland. De oorlog l9l4-` 18 bracht echter grote zorgen door stagnerende aanvoer. Haast rampzalig voor het bedrijf was de Russische Revolutie ( 1917), tengevolge waarvan de in Rusland aanwezige voorraden werden geconfisqueerd. De nv moest drie zeeschepen verkopen om het verlies te compenseren en dc liquiditeit op peil te houden. Na de Eerste Wereldoorlog zette de groei zich voort. Er werd een aantal filialen opgericht, verspreid in ons land, met het oog op de niet geringe transportkosten naar de dikwijls kleine afnemers. Pont stichtte ook de destijds bekende kistenfabriek “De Phoenix' in Halfweg, die lange tijd de slagzin “Al een kist, krat of vat van de Phoenix gehad?` zou voeren. De onderneming was tussen de beide Wereldoorlogen een der grootste houtafnemers van Rusland en importeerde ook balken en gezaagd hout uit Zweden en Finland. Op het Eiland werden steeds meer houtloodsen gebouwd. Pont had ruim honderd werknemers en stond toen bekend wegens zln goede lonen en sociale voorzieningen. In 1946 noemde C.J . Stelleman, havenmeester van Zaandam en verdienstelijk amateur-historicus. de nv v/h William Pont “de grootste houtfirma van ons land`. Het Eiland werd in 1960 door een brug met de Hogendijk verbonden, dit tengevolge van de toename van het transport over de weg. De bouw van een groot en hoog kantoorpand (thans van Medicopharma) gaf het Eiland een ander aanzien. ln het begin van de jaren `80 ging het onverwacht en snel bergafwaarts met houthandel Pont. Het bedrijf had geinvesteerd in andere activiteiten en leed grote verliezen op een speculatieve belegging in gronden in Maleisie. Hiermee was een afschrijving van f 60 miljoen gemoeid, een klap die Pont niet te boven kwam. Sanering, met daaraan verbonden gedwongen ontslagen, bleek noodzakelijk. Tenslotte werd het bedrijf overgenomen om als Pont-Meijer bv met ongeveer 40 werknemers te worden voortgezet. In 1990 verhuisde de ondememing naar een terrein aan de Wim Thomassenhaven, onmiddellijk grenzend aan het Noordzeekanaal. Dit werd door de overheid gestimuleerd in verband met de aanleg van de Dr. JM. den Uylbrug, dr. J.M. den Verplaatsing van de houthandel (die nog altijd door zeeschepen wordt bevoorraad) betekende een belangrijke verlaging van de bouwkosten van de brug.