brandweer

Organisatie belast met het voorkomen, beperken en bestrijden van brand, het beperken van brandgevaar, het voorkomen en beperken van ongevallen bij brand en al hetgeen daarmee verband houdt. In grote steden bestaat de brandweer veelal uit beroepskrachten. Naast de beroepsbrandweer kent men de vrijwillige brandweer en de vrijwillige brandweer met beroepskern; dit laatste is in de Zaanstreek het geval.

Historie

In de 17e eeuw was nog elke burger verplicht deel te nemen aan de blussingswerkzaamheden. Belangrijkste blusmiddelen waren brandzeilen. leren emmers, gieters, ladders en haken. Bovendien had elk huis een haak aan de gevel waaraan de brandlantaarn moest worden opgehangen wanneer dat nodig was. Elk huis had ook zijn leren brandemmer, die naar de brand moest worden meegenomen en samen met de emmers der andere buren door handreiking bij de blussing dienst deed. Het blussen geschiedde ongeorganiseerd met water vanuit de meest nabij gelegen sloot. Meestal waren er ook nog onvoldoende emmers. Het werpen van emmers water in het vuur en het omhalen van nog niet brandende percelen was eeuwenlang het enige verdedigingsmiddel.

Een min of meer vast brandweerkorps werd echter geëist toen de brandspuiten in gebruik kwamen. Omstreeks 1660 is er bij het blussen van branden voor het eerst sprake van een georganiseerde structuur. Het eerste reglement dateert van 25 mei 1661. Het was waarschijnlijk een vastleggen van bestaande gebruiken en intern aanvaarde disciplines. De uitvinding van de zuigpomp en de brandslang door Jan van der Heyden - rond 1670 - leidde tot ontwikkeling van de slangenbrandspuit. Het rennen met emmertjes water werd op den duur verleden tijd. De eerste spuiten waren op sleden bevestigd. Een verbetering was het monteren van spuiten en zuigers op kruiwagens.

Zaandam kreeg in 1687 de eerste twee brandspuiten. In hetzelfde jaar maakten Wormerveer, Zaandijk en Koog de afspraak elkaar in geval van brand uit 'liefde en buurtschap' bij te staan. Omstreeks 1700 verscheen de eerste spuit op vier wielen. De eerste stoombrandspuit deed in 1850 zijn intrede. De eerste brandkranen verschenen in 1886. De stoomspuit werd in de 20e eeuw gevolgd door de motorspuit en na 1920 tenslotte door de autospuit. De blusboot die de Zaanstreek in 1901 kreeg was in feite de eerste motorspuit.

De slangenbrandspuit

De slangenbrandspuit zoals Jan van der Heyden die heeft uitgevonden. heeft zich lang gehandhaafd. In de gemeente Zaandijk bijvoorbeeld deed deze nog dienst tot 1895. In een handleiding die aanwezig is in het archief van de Vrijwillige Brandweer Zaanstreek is op een 200 jaar oude plaat een voorstelling met beschrijving van deze spuit gegeven. Bovenop de spuit werd een losse zogenoemde kleine pomp meegevoerd. Deze was ongeveer twee meter hoog en bestond uit twee zijden van ribjes, schuin in elkaar gewerkt, zodat het grondvlak ongeveer 1.25 vierkante meter was. Boven bevond zich een pomp die door middel van een zuigslang het water uit de sloot opzoog en uitstortte in een leren of zeildoekse zak, die boven tussen de poten van die ribjes hing. Onderaan die zak voerde een niet zuigende slang die de naam 'mallemierem' droeg, het water naar de gewone spuit. Op die spuit was een waterbak van ongeveer een kubieke meter inhoud aan gebracht, van waaruit de zuig- en perspompen het water naar de slangen voerden. Het personeel dat voor een dergelijke spuit vereist werd was talrijk. In het reglement over de dienst bij de slangbrandspuiten en de brandgereedschappen van Zaandijk, op 26 oktober 1818 ondertekend door de schout J. Koning, wordt een specificatie van het personeel gegeven. Onder het commando van de hoofdcommandeurs stonden bij iedere brandspuit: twee stuurlieden. vier pijpleiders alsmede de commandeurs over de pompers aan de grote pomp, de pompers aan de kleine pomp, de slanghouders en de kringsluiters. Bij iedere brandspuit werkten verder nog mee vijf kwartiermakers, vijf assistent-kwartiermakers, veertien slanghouders, twaalf kringsluiters, zes lantaarndragers, een zakkendrager (dit was de lapzakdrager), een droger en toeziener.

Organisatie

Zeventig pompers aan de grote pomp, zestien pompers aan de kleine pomp, twee schuitbezorgers. Genoemde personen stonden onder het commando van zowel de commandeurs als de hoofdcommandeurs. De pompers aan de grote pomp stonden bovendien nog onder de orders van de kwartiermeesters of hun vervangers. Hoofdcommandeurs, commandeurs, kwartiermakers en kringsluiters droegen als teken van hun waardigheid een stok van verschillende lengte. Deze stok was beschilderd met het wapen en de naam der gemeente, het nummer der brandspuit alsmede de rang van de drager. De stok van de hoofdcommandeurs was zeven voet lang, die van de commandeurs zes voet en die van kwartiermakers en kringsluiters vijfeneenhalve voet. De officiersposten werden door de gegoede stand bekleed. Dat lag in de aard der verhoudingen en werd ook door alle partijen als vanzelfsprekend gezien. Commandeurs en werklieden waren in het bezit van hun koperen penningen of loodjes. Bij ontslag of overlijden of vertrek uit de gemeente moesten de penningen of loodjes worden ingeleverd bij de commandeur of kwartiermeester onder wie men had gediend. Op straffe van een boete van één gulden moest ook de stok “worden ingeleverd. Een niet te benijden functie bij de brandspuit was die van spuitstuurder. De spuit werd, vaak met grote snelheid, voort getrokken aan twee ongeveer tien meter lange trektouwen. Twee man konden de stuurstang maar amper onder controle houden. Men reed over alles heen wat men tegen kwam. Uitkijken hoorde er niet bij. Vele klompen werden op die manier verbrijzeld.

Dienstplicht

Het dienen bij de brandweer was verplicht. Een uitzondering werd gemaakt voor onder meer leraren, de onderwijzer en de ondermeester, de nachtwacht, de politiedienaren, de plaatselijke ontvanger en de ontvanger der directe belastingen, de hoogste in rang zijnde officieren van de schutterij en de commandant van het brandpiket in de gemeente. Afkopen van de dienst was mogelijk. De prijs daarvoor was ƒ10,00 per jaar voor ieder jaar gedurende de verplichte diensttijd. Aanvragen tot afkoop werden gericht aan de raad der brandspuit. De raad gaf hiervan kennis aan B & W. Wie weigerde voor de brandweer te werken kreeg een boete van drie gulden opgelegd terwijl de verplichting tot dienstbetoon bleef bestaan. In het algemeen had men echter voldoende vrijwilligers. De nachtwachters waren uiterst belangrijk. Hun taak was tijdig voor brand te waarschuwen en de brandweer tot actie brengen. Zij deden dit door de klok te luiden en zo luid mogelijk brand te roepen.

Brand maakt dorstig

In 1818 had men voor iedere spuit 137 man nodig. Zaandijk had in die dagen twee spuiten: de Noorder en de Zuider. Telt men hierbij nog 21 werklieden aan ladders en zeilen op, dan komt men op het respectabele aantal van 295 brandweerlieden. In de verordening van 25 september 1886 in Zaandijk wordt het personeelsbestand van de brandweer op 333 man vastgesteld. Een nieuwe figuur is de droger, in de regel de dorpszeilmaker. Zijn taak is de spuit na de brand weer op te knappen en de slangen te drogen.

Onder de bemanning was ook de vaatjesdrager. De vaatjesdrager van iedere spuit droeg een klein houten vaatje dat gedeeltelijk met jenever gevuld was. Daarbij hoorde een kelk, veelal zonder voet. Een zogenoemd rakkertje dat door velen zonder afspoelen of afdrogen werd gebruikt. Behalve bij de brandweren van Koog en Zaandijk, die hun spuitfeest hadden, werd er bij brand veel gedronken. De hoofdcommandeurs van de spuiten hadden volgbriefjes waarop bij een kastelein die in de buurt van de brand woonde sterke drank kon worden gehaald. Later kon die herbergier op deze briefjes betaling krijgen. Het kwam zelfs voor dat de betekenis van een brand werd afgemeten aan de hoeveelheid sterke drank die werd gebruikt. Bij de brand van 9 augustus 1858, waarbij twaalf huizen aan de Westzijde in Zaandam in vlammen opgingen, werden 36 kan jenever geconsumeerd. Voorts tien kaasjes à een gulden per stuk en 70 schootjes brood a tien cent. Dit was slechts de consumptie van één spuit, de Kalverspuit nummer 9. Er waren toen negen brandspuiten in Zaandam. Als zij op die dag alle dienst hebben gedaan kan er wel meer dan 300 liter jenever zijn gedronken. Het was dan ook geen wonder dat er tijdens of na een brand wel eens ruzie ontstond tussen de mannen van de verschillende spuiten. De rivaliteit was altijd groot.

Competitie

Het werd, afgezien van de kans op de premie, als een erezaak beschouwd zo gauw mogelijk bij de brand te zijn en anderen de loef af te steken. Uit de gemeentekas werden premies uitgekeerd voor het eerst water geven. De eerste spuit ontving f 12,50, de tweede f 10, de derde f 7,50, de vierde f 5 en iedere volgende f 2,50. Groot was de voldoening als men eerder aanwezig was dan de spuit die het dichtst bij de brand was gestationeerd. De strijd om het eerst bij de brand aanwezig te zijn was nog vredelievend. Anders werd het als men elkaar met slangen en ander materieel in de weg begon te zitten. Bij een boerderijbrand op 2 september 1858 in de Enge Wormer ontstond er ruzie tussen de mannen van een spuit uit Zaandam en de spuitgasten uit Wormer en Jisp. De zaak liep zo hoog op dat er een vechtpartij ontstond.

Aan het eind van de 19e eeuw trachtte burgemeester Van Slooten van Zaandijk, een gewezen militair, de brandweer op militaire leest te schoeien. Omdat hij onvoldoende vrijwilligers kon krijgen voor de reorganisatie die hij voorstond, wilde hij een verplichte loting invoeren. De lagere kaderleden, de kwartiermeesters en dergelijke, van de brandweer namen het optreden van de burgemeester niet. Zij kwamen in vergadering bijeen en zonden de burgemeester een brief, waarin zij hem meedeelden dat zij hem niet het genoegen zouden gunnen dienstweigeraars bij de brandweer te worden. Zij hadden de reglementen er op nageslagen en nergens een bepaling gevonden die aangaf hoe hard zij met de spuit naar een brand moesten lopen. Ze deelden de burgemeester mee dat zij die snelheid zelf zouden regelen en dat die wel eens zeer traag zou kunnen worden als de burgemeester zijn plannen doorzette. Van Slooten zwichtte voor deze dreigementen, waarna het aantal vrijwilligers voor het Zaandijker korps weer toenam.

In Zaandam waren meerdere korpsen aanwezig. De concurrentie was groot. Op 20 februari 1880 bijvoorbeeld, toen de molen De Gekroonde Schoen in het Westzijderveld in lichterlaaie stond, werd door twee spuiten een wedloop over de Hogendijk gehouden. In de onderlinge rivaliteit tussen de Zaanse brandweerkorpsen school niet alleen een gezonde competitiedrift, soms was de rivaliteit ook gevaarlijk. Bij gevaarlijke branden werd hulp van korpsen uit andere dorpen niet, of te laat ingeroepen, soms zelfs werd aangeboden (noodzakelijke) hulp geweigerd. De ramp van 1878 in Zaandijk was aanleiding voor overleg tussen de commandanten van alle Zaanse korpsen. Het overleg leverde een schema van maatregelen op tot samenwerking bij grote branden. De chaotische toestanden bij de kerkbrand van 2 mei 1920 in Koog leidden tot een volgende stap tot nauwere samenwerking. In 1922 kwamen de commandanten weer bijeen. Dit leidde tot oprichting van een Zaanse Bond van Brandweercorpsen. Er werd meer gereglementeerd en de onderlinge wens tot samenwerking groeide.

Rampenorganisatie

Maar vooralsnog bleven klachten over het meld- en alarmsysteem bestaan. Dikwijls was men te laat bij een brand aanwezig, waardoor er niets meer te redden viel. In 1932 lukte het om de uitruktijd te beperken tot zeven minuten na de melding; in het centrum van Zaandam was dit zelfs drie minuten. De brand in het pakhuis “Zaans Veem” in de Oostzijde te Zaandam van 1954 was aanleiding tot de bouw van blusboot “De Weer”, die in 1958 in gebruik werd genomen. In het begin van de jaren '70 werd op initiatief van burgemeester van Zaandam R. Laan de rampenorganisatie “de Regionale Brandweerorganisatie Zaanstreekplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigRegionale Brandweerorganisatie Zaanstreek

De ontwikkeling

Waarom was het in 1972 noodzakelijk dat 10 Zaanse gemeenten een gemeenschappelijke regeling aangingen om te komen tot één regionale brandweerorganisatie, als de korpsen onderling al vijftig jaar samenwerkten in de
” tot stand gebracht. De brandweer speelde daarin een belangrijke rol. Het terrein van de hulpverlening werd belangrijk uitgebreid. De aanpak van burgemeester Laan leidde tot enige wrijving met de Bond van Zaanse Bond Brandweercorpsenplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBond van Zaanse Brandweercorpsen

Voorblad Gedenkboek 30 jaar Bond van Zaanse Brandweercorpsen 1952. Archief Gerrit J. Schenk Indien getracht wordt een overzicht te geven van de totstandkoming, werkwijze en bedoeling van de Bond van Zaanse Brandweercorpsen, is de vraag of er wel een juist beeld kan worden geschetst.
.


Overzicht

  • Zaandamplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Zaandam

    De brandbestrijding was tot in de 17e eeuw vooral een aangelegenheid van de burgers zelf. Daarnaast werden in het midden van de 17e eeuw in Westzaandam brandmeesters aangesteld voor de leiding van de nieuw opgerichte plichtbrandweren. In het jaar 1649 werden tot
  • Koog aan de Zaanplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Koog aan de Zaan

    Het oudst bekende reglement met betrekking tot de brandweer uit het gebied, dateert uit 1698 en wel voor de brandweer in Zaandijk. De reglementen, ook wel keuren genoemd, werden opgemaakt door het Bannebestuur dat zijn zetel had in het Rechthuis te Westzaan. Binnen de
  • Zaandijkplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Zaandijk

    1942, 25 Jaar Vrijwillige Brandweer

    Zaterdag 5 september 1942 zal het 25 jaar geleden zijn, dat de Vereniging Vrijwillige Brandweer Zaandijk werd opgericht. De aanleiding tot deze oprichting was de grote brand bij de Oliefabriek De Liefde te Wormerveer, op 29 en 30 juni 1917, waar de nieuwe motorspuit, die door een commissie uit de burgerij aan de gemeente Zaandijk zou worden overgedragen, haar eerste vuurdoop onderging.
  • Wormerveerplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweerkazerne Wormerveer

    De Brandweer van Wormerveer bevolkte tot 2014 de centrale garage op de hoek Stationsstraat/Wandelweg, ooit het domicilie van de gasfabriek. In 2017 werd de locatie door de gemeente te koop gezet. Verschillende organisaties, politici en liefhebbers van historisch brandweermateriaal pleitten daarop voor behoud van de voormalige kazerne.
  • Krommenieplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Krommenie

    Op 14 januari 1914 werd een eerste vergadering gehouden om een vrijwillige brandweer op te richten en werd er een bestuur gekozen, bestaande uit de initiatiefnemers. M.J. Teer, G. Schut en DP.J. Krook.

    De onmiddellijke aanleiding tot de oprichting van de vereniging was een besluit van de gemeenteraad tot aanschaffing van een motorspuit. Tot dan toe placht men voor het blussen van brand gebruik te maken van brandkranen, voor het afleggen op de waterleidingen had men een spec…
  • Assendelftplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Assendelft

    In Assendelft was reeds omstreeks 1500 sprake van enige regels van gemeentewegen ten aanzien van de brandbestrijding gevonden, in zo genaamde brandkeuren. Dit was de tijd toen de enige gereedschappen voor blussing van branden bestonden uit lederen emmers, ladders, haken en zogenaamde brandzeilen. Rond 1650 kreeg men ook de mogelijkheid tot het gebruik van de handbrandspuiten.
  • Westzaanplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Westzaan

    Rond 1900 bestond er een gemeentelijke plichtbrandweer waarbij ongeveer 500 man verplicht dienst moesten doen zodra er brand uitbrak. Deze werden verdeeld over vier brandspuiten. De discipline bij deze mannen was, mede vanwege de verplichting, ver te zoeken. Ook het onderhoud van het materieel liet veel te wensen over. Men oefende één keer per jaar voor een vergoeding van 50 cent.
  • Wormerplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Wormer

    Vereniging Vrijwillige Brandweer te Wormer. Opgericht 24 november 1922.

    Officiële mededelingen bediening brandkranen

    Nu de bediening van de brandkranen zomede het beheer van het daarbij behorend materieel definitief door de Raad der gemeente Wormer aan bovengenoemde Vereniging is opgedragen, meent het bestuur het volgende onder de aandacht van de lezers van De Omroeper te moeten brengen.
  • Jispplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBrandweer Jisp

    Vrijdagmorgen 16 augustus 1895 omstreeks elf uur werd de brandweer van Jisp op de been geroepen wegens het uitbreken van brand in de boerderij van P. Rot. Binnen enkele ogenblikken stond de gehele plaats in brand. Een deel van de inboedel kon worden gered. Of de brand het gevolg was van hooibroei of van ander onheil, is onbekend. Zeer spoedig waren ook de spuiten van het naburig Wormer ter plaatse. Huis en inboedel waren verzekerd evenals een groot deel van het hooi.
  • Literatuur: W. Klinkenberg, Adieu Zaandam; G. Oosterbaan. Tussen Leven en Dood; Mr. D. Vis, De Zaanstreek: J. Honig Jsz. Jr., Geschiedenis der Zaanlanden 2: De Zaende 1950; informatie PJ. van Heijnsbergen.

R.H. van der Pol

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/pages/brandweer.txt
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/07 12:09
  • (Externe bewerking)