Het fijnhakken en tot poeder vermalen van Braziliaans verfhout, met name roodhout. Dit werk is in de 17e eeuw bij privilege vooral verricht in de rasphuizen, detentie-inrichtingen voor wetsovertreders, landlopers en bedelaars. Voor de Zaanstreek was het aan het Amsterdamse rasphuis verleende monopolie van belang; dientengevolge moest een in Zaandijk gebouwde Parseleimolenplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigParseleimolen, de

Verfmolen te Zaandijk, verbastering van Braziliemolen. Hij werd gebouwd in 1601 (als eerste Zaanse verfmolen, zie: Verffabricage) en reeds afgebroken in 1602 en vervoerd naar Amsterdam, waar hij als korenmolen werd herbouwd. In 1635 werd een nieuwe Parseleimolen gebouwd, nu niet aan de Zaan, maar binnendijks. Hij werd gesloopt in mei 1669. Zie: in 1669 worden gesloten. De naam parselei, ook wel perselei, was een sterke verbastering van de naam Brazilië. Zie voorts: Verffabricageplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVerffabricage

Belangrijke sector in de Zaanse economie, reeds vroeg in de 17e eeuw aanwezig. Aanvankelijk produceerden de Zaanse verfmakers uitsluitend de verfstoffen en werd de verf door de schilders zelf gemengd. Vanaf het begin van de 20e eeuw werd in toenemende mate gerede verf gefabriceerd. In de tweede helft van de 20e eeuw nam de omvang van Zaanse verfmakerij af en verdwenen de meeste Zaanse bedrijven, of verloren zij hun zelfstandigheid..