In de vroegere Zaanse industrie kwam vrouwenarbeid in bescheiden mate voor. Alleen in de beschuitbakkerijen, de papiermolens waar zij als lompenscheurders werkten, de lijnbanen en vooral in de spinnerij en zeildoekweverij werd relatief veel werk door vrouwen verricht. Bij de arbeidsenquête van 1891 is ook aan hun arbeidsomstandigheden veel aandacht gegeven. Hun beloning was laag in verhouding tot die van mannen, vaak minder dan de helft bij gelijkwaardig werk. Zie ook: Arbeidsomstandigheden en Arbeidsplaatsen en bedrijfsgrootte.

Werkproject voor vrouwen. Gestart in 1979 vanuit de Stichting Ondersteuningsinstituut Specifiek Welzijnswerk Zaanstad met een onderzoek / een inventarisatie van de mogelijkheden die er in Zaanstad waren op het gebied van vrouwenemancipatie (vorming, hulpverlening e.a.) en de voorwaarden hiervoor. De aandacht was gericht op activiteiten die speciaal voor vrouwen worden georganiseerd; activiteiten in club- en buurthuizen (zoals ‘Vrouw blijf Bij’ en “Vrouwen in de overgang”); de Federatieve Vrouwenraad; en andere mogelijkheden (bv. scholing). Mogelijkheden die onderzocht werden: uitzend- of bemiddelingsbureaus; werkplaatsen; winkel-verkopen; tentoonstellingen; horeca etc.

Er werd gewerkt vanuit een werkgroep welke autonoom kon werken en dus geen verantwoording verschuldigd was aan de stichting. In 1981 werden diverse werkbezoeken gebracht (aan gemeentelijke afdeling; aan het arbeidsbureau e.d.) om de mogelijkheden, de beperkingen en de verschillende regelingen in kaart te brengen. Met betrekking tot het project werd als belangrijkste punt gezien het gegeven dat vrouwen aan de slag wilden. Ook werd gezegd: wij moeten werk creëren waar behoefte aan is; men denkt hierbij aan het opzetten van kleine bedrijfjes.