Eind jaren ’70 bestonden er veel groepen voor vrouwen actief in de Zaanstreek. Op 21 maart 1981 opent Hedy d'Ancona het eerste Vrouwencentrum in de Zaanstreek 't Maidenhois in de Mauritsstraat in Zaandam. In 1982 wordt de huur opgezegd.

Tijdens een forum over Vrouwen en Macht op 8 maart 1983 in de Speeldoos worden vrouwelijke raadsleden aangespoord onder andere door voorzitter Annemarie Grewel om het huisvestingsprobleem op te lossen. Het Raadsbrede Vrouwenoverlegplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVrouwen in de politiek

Begin 20-ste eeuw ontstaan, in navolging van onder meer de Engelse suffragette-beweging, een kiesrechtstrijd. Ook in de Zaanstreek zetten tal van (meestal socialistische en liberale) vrouwen zich in voor gelijke rechten in de politiek. Zo ontstaan in Zaandam (1910), Koog-Zaandijk (1912), Wormerveer (1915) en Wormer (1917) afdelingen van de Bond van Sociaal-democratische Vrouwenpropagandaclubs. Verscheidene Zaanse partijen richten in de loop der jaren vrouwenafdelingen op.… diende een motie in bij de gemeente. Met succes.

In 1983 verhuisde het Vrouwencentrum naar de Tjotterlaan. Het Vrouwencentrum vormde een vrijwilligersorganisatie waar op een serieuze manier nuldelijns hulpverlening werd verleend. De huisarts is de eerste lijn. Met een beroepskracht voor twaalf uur en veel vrijwilligers werd het centrum bestuurd, vanaf schoonhouden, administratie, informatie geven, cursuswerk tot en met de hulpverlening aan toe. Er stond een dagelijkse vrouwentelefoonplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVrouwentelefoon: Vrouwen bellen Vrouwen

Telefonische hulpdienst door vrouwen in het Vrouwencentrum. Ze werden getraind door medewerksters van Tegen Haar Wil. Dit is een organisatie met vrijwilligsters die zelf ook ervaring met geweld in hun leven hebben. Ze bieden een luisterend oor en denken met de beller mee. De telefonisch hulpdienst bestond uit een groep vaste vrouwen die dagelijks aanwezig waren. Het hoofdthema van de gesprekken was seksueel geweld en incest. ter beschikking, beheerd door vrouwen die zelf het nodige hadden doorstaan, en die na zelf geholpen te zijn hun ervaringen met anderen gingen delen.

Er waren lotgenoten-gespreksgroepen en allerlei cursussen om weerbaarder in het leven te komen staan. Het Vrouwencentrum stond in die tijd hoog aangeschreven. Er waren contacten met gemeentelijke instanties over de kans op werk of een ander huis, contact met de wethouder en ambtenaren over subsidies, met het Blijf-van-mijn-lijfhuisplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBlijf-van-mijn-Lijfhuis

Het eerste Blijf-van-mijn-Lijfhuis werd veertig jaar geleden opgericht in Amsterdam. Andere steden volgden, waaronder Zaanstreek in de jaren ‘80. Er werden vrouwen en hun kinderen opgevangen die niet meer thuis konden wonen aangezien zij te maken hadden met huiselijk geweld. De woonvoorziening is voor de vrouwen een eerste stap naar weer zelfstandig wonen. Door groepen als Tegen haar Wil werd actie gevoerd voor een Blijfhuis in Zaanstad. Bij een discussiebijeenkomst werd… en met het ziekenhuis over nazorg voor vrouwen na een opname.

In het Vrouwencentrum was van 1983-1986 Textiel Coöperatie Zaanstad, Tecoza, gevestigd. Vrouwen uit verschillende culturen werden hier geschoold in theoretische en praktische vaardigheden als voorbereiding op de arbeidsmarkt. Door langdurige ziektes van de coördinator en een medewerkster van het secretariaat werd het bestuur van het Vrouwencentrum gedwongen in 2003 tot sluiting over te gaan.

Bron: Tentoonstelling met de titel 'Er is een stad waar vrouwen willen wonen'. De tentoonstelling verschafte een overzicht van de Zaanse vrouwenbewegingen 1995–2000 en werd in 2022 georganiseerd door het Gemeente Archief in de hal van het stadhuis van Zaanstad.

Zie ook: Volwassenenonderwijs (vrouwenonderwijs)plugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVrouwenonderwijs

Onderwijs speciaal gericht op meisjes is gedurende de 20-ste eeuw in Nederland een normaal verschijnsel. Onderwijs heeft in dit kader nog vaak tot doel de meisjes voor te bereiden op hun rol in de samenleving. De emancipatorische doelstelling van onderwijs komt pas in de loop van de 20-ste eeuw in beeld.